621.790
621.790. Dit zijn het aantal sessies waarvoor de Vlaamse mutualiteiten (CM, Helan, Solidaris, Liberale mutualiteit en Vlaams & Neutraal Ziekenfonds) in 2023 een - weliswaar beperkte - terugbetaling gaven aan hun leden in het kader van psychologische begeleiding bij niet-geconventioneerde psychologen, orthopedagogen, psychotherapeuten of seksuologen.
Dit cijfer is een voorlopig cijfer, want de leden kunnen tot twee jaar na de prestatiedatum hun kosten indienen bij de mutualiteit. Dit cijfer is ook voorlopig omdat we (nog) geen informatie hebben over de Brusselse / Waalse situatie.
Bijkomend is dit een onvolledig cijfer omdat de tussenkomsten bij alle mutualiteiten beperkt zijn qua aantal sessies. Hierdoor zijn er ook nog heel wat sessies die niet in deze statistieken zijn opgenomen, omdat er geen enkele vorm van terugbetaling gebeurd is. Soms willen cliënten ook anoniem blijven waardoor ze geen formulier indienen bij de mutualiteit en hierdoor komen ook zij niet in de data voor.
We kunnen alvast concluderen dat het niet alleen Minister Vandenbroucke is die inspanningen levert, ook de mutualiteiten leveren inspanningen om de drempel naar geestelijke gezondheidszorg te verlagen door de begeleiding bij niet-geconventioneerde psychotherapeuten / psychologen / orthopedagogen / seksuologen deels terug te betalen.
Daarnaast zijn er ook nog de Centra voor Algemeen Welzijnswerk, Centra voor Geestelijke Gezondheidszorg en de vele andere organisaties waar mensen terecht kunnen als ze het mentaal moeilijk hebben.
De verscheidenheid aan initiatieven die allemaal naast elkaar bestaan, zorgt ervoor dat we op vandaag geen exact beeld hebben over de noden die er zijn met betrekking tot de geestelijke gezondheidszorg.
Maar …
De cijfers die we via de mutualiteiten verkregen, tonen aan dat de nood aan psychologische begeleiding veel groter is dan de budgetten die thans gereserveerd zijn in het kader van de RIZIV conventie. Het aanbod via de conventie is niet toegankelijk voor het merendeel van de bevolking die beroep doet op psychologische hulp.
Bovendien tonen deze cijfers ook aan dat mensen niet alleen beroep doen op psychologen en orthopedagogen, maar ook op psychotherapeuten en seksuologen. Bijgevolg is het vreemd dat de overheid op vandaag deze 2 laatste beroepsgroepen geen volwaardige plaats geeft in het landschap van de geestelijke gezondheidszorg.
Vanuit de Belgische federatie van psychotherapeuten pleiten we er dan ook voor dat het beleid deze realiteit erkent en oa de psychotherapeut als autonoom beroep erkend wordt. Hierdoor zullen er meer gekwalificeerde hulpverleners beschikbaar worden om de lange wachtlijsten in de geestelijke gezondheidszorg aan te pakken.